دیود نورگسیل آلی (به انگلیسی: organic light emitting diode) به اختصار OLED، نوعی از پلیمر نورافشان است که در لایهای که دور آن غشایی از ترکیبات آلی قرار دارد. این لایه معمولاً داری جسم پلیمری است که اجازه میدهد ترکیبات آلی به خوبی در آن جمع شوند، این ترکیبات در ردیفها و سطرهایی بر روی یک صفحهٔ صاف حامل طی یک فرایند انتشار ساده قرار میگیرند، این مجموعه از پیکسلهایی تشکیل شده که میتواند نورهای مختلف با رنگهای متفاوت از خود ساطع کند.
این گونه سیستم میتواند در صفحهٔ تلویزیون صفحهٔ کامپیوتر و صفحهٔ وسایل قابل حمل مانند موبایل، pocket PC قرار گیرد در موارد تبلیغاتی همچون بیل بردهای تبلیغاتی از آن استفاده میشود.OLED همچنین میتواند به عنوان منبع نور در محیطهای عمومی استفاده شود. OLED معمولاً نور کمتری نسبت به LED -که ساختار جامد در آن استفاده شده -دارد. بد نیست بدانید که LED برای تشکیل منبع نور نقطه ای درست شده است.
لایههای تشکیل دهنده OLED :
- لایه محافظ
- آند: ترمینال منفی گسیل الکترون
- لایه ارگانیک: دو لایه رسانا و گسیل کننده نور
- کاتد: ترمینال مثبت گسیل الکترون
طرز کار OLED : OLED نیز مانند LED نور را تحت روندی به نام الکتروفسفرواسنس گسیل میکند. در این روند:
- ابتدا منبع برق اختلاف پتانسیلی در مدار OLED ایجاد میکند.
- جریان از کاتد به آند در لایههای ارگانیک شارش میکند.
- کاتد الکترونها را به لایه گسیل کننده میدهد.
- آند الکترونهایی که به لایه رسانا میرسد را خارج میکند.
- در مرز بین لایه رسانا و گسیل کننده، الکترونها در فضاهای فاقد الکترون قرار میگیرد.
- رنگ نور نیز با توجه به جنس لایههای ارگانیک تعیین میشود.
- برتری OLED:
ساطع کردن نور در OLED و عدم احتیاج به BACKLIGHTING (منبع نوری پشت صفحه LCD ) مهمترین برتری آن نسبت به نمایشگر کریستال مایع (LCD) است، که باعث کاهش مصرف انرژی و همچنین ضخامت و وزن کمتر OLED شده است. لایه LCD شدت نور پس زمینه را گرفته و با نشت نور به سلول های مجاور باعث کاهش کنتراست می شود. اما OLED با تولید مستقل نور توسط هر سلول، علاوه برنداشتن مشکل زاویه دید مانند LCD، تصاویری شفاف با کنتراست عالی نمایش می دهد. سرعت پاسخگویی OLED بسیار بالاست و برخلاف LCD مشکل واماندگی و محو شدن تصویر در نمایش صحنه های سریع را ندارد.