پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا مدارات الکترونیکی با کارایی بالا روی زیرلایه انعطاف پذیر تولید کردند. این کار یک پیشرفت قابل توجه در حوزه الکترونیک انعطافپذیر محسوب میشود. طی سالهای اخیر محققان با استفاده از مواد نیمههادی مختلف پیشرفتهایی را در این حوزه داشتهاند برای مثال آنها از نیمههادی معدنی، نانولولههای کربنی، نانوسیمهای معدنی و اکسیدهای فلزی برای تولید قطعات الکترونیکی انعطاف پذیر استفاده کردند. موادی که برای این کار به خدمت گرفته میشوند باید دارای سرعت حرکت بار بالایی باشند. همچنین باید در دمای اتاق کار کرده، ارزان بوده و بهسادگی تولید شوند.
نانولولههای کربنی که از صفحات کربن به ضخامت یک اتم و به شکل استوانهای توخالی ساخته شدهاست در سال ۱۹۹۱ توسط سامیو ایجیما (از شرکت NEC ژاپن) کشف شد. خواص ویژه و منحصر به فرد آن از جمله مدول یانگ بالا و استحکام کششی خوب از یک طرف و طبیعت کربنی بودن نانولولهها (به خاطر این که کربن مادهای است کم وزن، بسیار پایدار و ساده جهت انجام فرایندها که نسبت به فلزات برای تولید ارزانتر میباشد) باعث شده که در دهه گذشته شاهد تحقیقات مهمی در کارایی و پرباری روشهای رشد نانولولهها باشد. کارهای نظری و عملی زیادی نیز بر روی ساختار اتمی و ساختارهای الکترونی نانولوله متمرکز شدهاست. کوششهای گستردهای نیز برای رسیدگی به خواص مکانیکی شامل مدول یانگ و استحکام کششی و ساز وکار عیوب و اثر تغییر شکل نانولولهها بر خواص الکتریکی صورت گرفتهاست. میتوان گفت این علاقه ویژه به نانولولهها از ساختار و ویژگیهای بینظیر آنها سرچشمه میگیرد.